Το 1968 έγινε και εξώφυλλο στο LIFE. «Οποιος το θυμάται, δεν ήταν εκεί»: αυτός ο σουρεαλιστικός και ανατρεπτικός συνάμα αφορισμός, σαν tweet από το παρελθόν, αφορά πρωτίστως το 1968, τη χρονιά που εκτοξεύεται η «Οδύσσεια του Διαστήματος», του Στάνλεϊ Κιούμπρικ στις αρχικά άδειες κινηματογραφικές αίθουσες των ΗΠΑ, όταν την ίδια περίοδο η νεολαία του δυτικού κόσμου ξεκινά, με την άγνοια κινδύνου που διαθέτουν τα νιάτα, τη δική της οδύσσεια στη «μεγάλη πορεία προς τους θεσμούς»: από τη διαμαρτυρία στην ένταξη, από τη σύγκρουση στη διαχείριση και από την απελευθέρωση στον (νεο)κομφορμισμό. «Το να γράψεις Ιστορία σημαίνει να αποδώσεις φυσιογνωμία στις χρονολογίες», σημειώνει ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, ο ίδιος μια ξεχωριστή φυσιογνωμία στις χρονολογίες του Μεσοπολέμου που ανακαλύφθηκε εκ νέου όχι μόνο χάρις στον Αντόρνο και στις εκδόσεις Suhrkamp, αλλά και στη διάρκεια των φοιτητικών κινητοποιήσεων στη Δ. Γερμανία πρωτίστως, κι αν κάτι χαρακτηρίζει το 1968 είναι οι φυσιογνωμίες το...